ABC dla właściciela psa

Żywienie
Pies musi być właściwie żywiony i ten trud bierze codziennie na siebie jego właściciel. Zawsze musimy uwzględnić wiek psa i jego sytuację: suka karmiąca, trzymiesięczne szczenię i chart w okresie treningu nie będą miały takich samych potrzeb żywnościowych.

Dobre, pełnowartościowe i racjonalne pożywienie zapobiegnie niejednej chorobie. Idealna dzienna porcja dla psa to: białko, (np. mięso, ryby), balast pokarmowy (warzywa), tłuszcze roślinne (nie przesmażone), sole mineralne i witaminy.

0

Posiłek dla dorosłego psa powinien zawierać:
·gotowane, chude mięso,
·gotowane, drobno pokrojone warzywa,
·ryż lub makaron.

Nigdy nie wolno:
·dodawać psu do karmy smażonego oleju
·dawać wyłącznie resztek ze stołu, gdyż nie jest to pełnowartościowe pożywienie

Pies powinien jeść raz dziennie po południu. Rano można dać psu trochę suchej karmy, w małych ilościach. Szczeniakom można podawać płatki na mleku (pół na pół woda i mleko). Małym szczeniakom to wystarczy, ale później szczenię powinno dostawać w pokarmie dużo białka (chude mięso), gotowane, drobno pokrojone warzywa i ryż lub drobny makaron. Pies powinien mieć zawsze miskę ze świeżą, zimną i czystą wodą!

Pielęgnacja
Pies lubi spacery i towarzystwo. Ścisłe przestrzeganie higieny to dla psa zdrowie i uniknięcie wielu kłopotów.

Czesanie: psa należy szczotkować, gdyż w ten sposób oczyszcza się jego sierść z ulicznego kurzu. Krótkowłose psy szczotkuje się co tydzień, a długowłose codziennie. Psu wypadają włosy 4-5 razy w roku. Psa należy szczotkować specjalną szczotką dla psów.

Kąpiel pupila
Do kąpieli psa używa się specjalnego szamponu dla psów (ludzkie wywołują alergie), na dno wanny kładziemy gumową wycieraczkę lub kawałek wykładziny, aby pies się nie ślizgał, stawia się na niej psa i polewa ciepłą, ale nie gorącą wodą, osłaniając uszy i oczy, naciera się szamponem głowę psa (osłaniamy uszy i oczy), tułów i łapy, spłukujemy szampon i dokładnie wycieramy psa, po kąpieli przez kilka godzin pies nie powinien wychodzić na dwór, szczenięta można kąpać, ale trzeba uważać aby nie zaziębiły się.

Legowisko
Legowisko – tak samo jak miski na jedzenie powinno znajdować się w wolnej od przeciągów i od częstego ruchu części domu. Powinno być w zacisznym kącie.

Buda
Można, zbudować psu budę. Powinna, być na tyle duża, żeby legowisko znajdowało się w sporej odległości od wejścia. Buda może być ogrodzona, siatką (kojec) tak, aby pies mógł swobodnie biegać. Kojec powinien być duży, ogrodzony mocną drucianą siatką. Podłoga powinna być betonowa lub z płytek chodnikowych, opadająca lekko w stronę ścieku. W rogu powinna znajdować się buda. Budę można umieścić na drewnianych klockach około 10 cm nad ziemią. Pies powinien mieć na wybiegu miskę z wodą.

Zdrowie
Psy chorują na różne choroby, dlatego trzeba je szczepić. Podczas adopcji psa ze schroniska opiekun udzieli informacji na jakie choroby pies został zaszczepiony. Na pozostałe można go zaszczepić udając się do lekarza weterynarii.

Przy nabyciu psa w schronisku lub przy pierwszej wizycie u lekarza powinni Państwo otrzymać książeczkę zdrowia psa, do której wpisuje się szczepienia, wyniki badań lub przebieg ewentualnej choroby.

Z psem powinno się chodzić co jakiś czas do weterynarza na badania kontrolne. Psów nie powinno się szczepić w pierwszych dniach po wzięciu ze schroniska!

Szczenię w domu
Nasze domy kryją wiele niebezpieczeństw dla psów, szczególnie dla szczeniąt. Przed przyjęciem szczeniaka należy sprawdzić w domu i ogrodzie:
·łatwo dostępne przewody elektryczne,
·schody i klatki schodowe,
·wszystko to, o co obroża psa mogłaby zahaczyć i udusić go,
·ogrodzenia i furtki,
·garaż i szopy,
·trutki i trucizny,
·zbiorniki wodne i strome spadki.
Wszystko, co kryje jakieś niebezpieczeństwo dla szczeniaka należy zabezpieczyć.

Ruja
Każda dorosła suka dwa razy w roku przechodzi ruję (cieczkę). Czasami jednak zdarza się przechodzić młodym sukom ruje trzy razy w roku, co powinno się zmienić kiedy suka osiągnie pełną dojrzałość.

Jeżeli nie chcemy dopuścić do pokrycia suki należy je szczególnie pilnować podczas tych dni:
·prowadzić sukę wyłącznie na smyczy,
·unikać kontaktów z psami,
·nie zabierać suki na długie spacery.

Nie powinno puszczać się suki ani na chwilę ponieważ mogłaby przestraszyć się psów i uciec albo wręcz odwrotnie pobiec za psami. Należy pamiętać, że wtedy nawet najbardziej posłuszna suczka może nie posłuchać.
·Ruja suki trwa około 21 dni,
·faza krwawienia około 8 dni,
·faza dni płodnych między 9-14 dniem.

Jeżeli upilnowanie suki w czasie rui sprawia dużo kłopotów można suce podawać zastrzyki zapobiegające rui. W tym celu należy udać się do lekarza weterynarii, który udzieli wszelkich informacji na ten temat.

Ciąża
Zanim zdecydujemy się na pokrycie suki powinniśmy zastanowić się:
·czy przechodziła już pierwszą ruję (nie powinno się jej pokrywać podczas pierwszej cieczki),
·czy suczka jest zdrowa,
·czy są miejsca na szczenięta,
·czy to są dobre miejsca.

Jeżeli odpowiedź na wszystkie pytania, brzmiała: tak, to można zdecydować się na pokrycie suki. Ciąża u suk trwa od 58 do 63 dni, jeśli trwałaby dłużej należy skontaktować się z lekarzem weterynarii.

Choroby związane z rują
Suki mogą zachorować na różne choroby związane z rują lub ciążą. Mogą to być choroby mniej lub bardziej poważne, ale nie wolno ich lekceważyć. Jedną z najczęściej zdarzających się chorób u suk jest ropomacicze – chorują na nią przeważnie suki starsze, jednak nie znaczy to, że nie może cierpieć na nią suka młodsza. Jednym z pierwszych objawów ropomacicza jest picie bardzo dużej ilości wody.

Taki objaw może mieć także wiele innych chorób. Więc jeśli zauważymy, że nasza suka pije o wiele więcej niż zwykle należy bezzwłocznie udać się z nią do lekarza weterynarii.

Ciąża rzekoma (urojona)
Nie jest to właściwie choroba. W dwa miesiące po wystąpieniu cieczki, suka przechodzi stan ciąży rzekomej, czyli zachowuje się tak jak gdyby miała szczeniaki. Szykuje sobie przytulne legowisko w odosobnionej części domu i jak szczenięta traktuje maskotki, buty itp. Nie należy się tym martwić, chyba że suka przechodzi to bardzo ciężko i ma mleko w sutkach (często się to zdarza), wtedy należy skontaktować się z lekarzem weterynarii.