Mukuś i Murzynek wielka psia przyjaźń

Mukuś i Murzynek to przykład zdumiewającej, niesamowitej, wielkiej psiej przyjaźni. Pieski trafiły do Harbutowic, bo pewien gospodarz na pewnej wsi chciał się ich pozbyć w okrutny sposób, bo jak twierdził „jeden jest ślepy, a drugi głupi”. Serce Pani Małgosi w Harbutowicach zmiękło i przygarnęła te dwa staruszki.

Murzynek nie może żyć bez Mukusia, a Mukuś nie może żyć bez Murzynka. Murzynek jest pieskiem całkowicie niewidzącym, a Mukuś jakby wiedział o tym i przejął całkowitą opiekę nad nim. Krąży koło Murzynka i co chwila podbiega do niego, sprawdza co robi, pilnuje żeby się daleko nie oddalał, trąca go co chwila delikatnie noskiem, jakby mówił „nie martw się, jestem obok Ciebie”. Gdy dostają jeść, to zawsze pierwszy je Murzynek, a Mukuś czeka i zjada to, co mu zostanie.

Pieski teraz mieszkają w kojcu na bardzo niewygodnym, stromym terenie. Pani Małgosia z Harbutowic nie może wziąć ich do domu, bo reszta psiaków, które od lat mieszkają w domu mogłaby nie zaakceptować niewidomego pieska i jego przyjaciela. W swoim kojcu, a także na wybiegu, który też jest stromym terenem, Murzynek co chwila się przewraca, a Mukuś za każdym razem podbiega, obwąchuje go i sprawdza czy nic mu się nie stało. Jeszcze nigdy nie widziałam tak wielkiej psiej przyjaźni i troski.

To bardzo wesołe i kontaktowe pieski, choć na początku mogą się dystansować, ale jak już się przekonają o dobrych intencjach człowieka, obydwa chcą by ich głaskać. Dom i dobry człowiek jest im bardzo potrzebny, aby resztę swoich lat przeżyły u boku wspaniałej, troskliwej rodziny. Adoptowani mogą być tylko razem, nie można ich rozdzielić. Jeden bez drugiego nie potrafiłby żyć…