Adopcja zwierzaka i co dalej…

W ciągu ostatniego okresu czasu byliśmy świadkami zwrócenia adoptowanych wcześniej ze schroniska zwierzaków. Przypadki o których piszę dotyczyły zazwyczaj psiaków, które po kilkudniowym pobycie w domu, w śród nowej rodziny i nowych kochających opiekunów zostały zwracane do schroniska najczęściej z powodu złego zachowania.

Wyobraźmy sobie, że z jakiegoś niezrozumiałego dla nas powodu zostaliśmy przewiezieni na inny kontynent, w inne miejsce, inaczej pachnące. Odizolowano nas od rodziny, znajomych, osób bliskich. Zamknięto nas w klatce, do której co jakiś czas podchodzą obcy ludzie, nieznajomi mówiący w niezrozumiałym dla nas języku, przynoszą nam jedzenie, czasem coś do nas powiedzą. Starają się być mili, ale co z tego. Nasz świat zmienił się nie do poznania.

Tak właśnie czuje się przywieziony do schroniska zwierzak, który nie ma pojęcia co stało się w jego życiu. Przez kilka tygodni, miesięcy lub lat wiódł spokojne życie wśród kochających opiekunów, aż tu nagle trafia „na inny kontynent”

Co się stało? Dlaczego tu jestem? Co ja tu robię? Gdzie moja rodzina, mój fotel, moje zabawki. Obcy świat, nikogo nie poznaje, wszystko jest inne… Co ja zrobiłem? Może pora zmienić swoje dotychczasowe zachowanie? Nigdy nadmiernie nie szczekałem, może to źle, może powinienem zacząć szczekać? Zachowywałem czystość bo wydawało mi się, że tego oczekują ode mnie moi opiekunowie, może nie powinienem? Co złego zrobiłem, że zmieniło się moje życie i co teraz zrobić żeby wróciło? Zawsze byłem grzeczny, niczego nie gryzłem, nie niszczyłem, może to źle może powinienem zacząć?

Zwierzak trafiający do schroniska przeżywa szok. Diametralnie zmienia się jego życie z całkowicie niezrozumiałych dla niego powodów. Zaczyna więc „kombinować” co by tu zrobić, jak zwrócić na siebie uwagę, jak zmienić rzeczywistość. Nie jesteśmy w stanie wytłumaczyć zwierzęciu, że trafił do schroniska z jakiegoś powodu, często nie z jego winy. Nie powiemy mu „bądź grzeczny, trafiłeś do tymczasowego miejsca, z którego za chwilę ktoś cię adoptuje i znowu będziesz kochanym pupilem”

Mija tydzień za tygodniem, miesiąc za miesiącem… Jeśli zwierzak ma szczęście zostanie w miarę szybko zauważony i adoptowany. W jego życiu znowu następuje wielka zmiana. Z niezrozumiałych dla siebie powodów znowu go przewożą, przenoszą na inne obce miejsce. Niby fajne, przytulne, ciepłe ale inne. Jak mamy mu wytłumaczyć, że wszystko jest w porządku, że to jego nowy dom, nowa rodzina?

W związku z tym wszystkim zwierzak kolejny raz zmienia miejsce pobytu co niewątpliwie nie jest dla niego obojętne. Krótko mówiąc jest trochę wystraszony, zdezorientowany, czasem nawet w lekkim szoku. Osoby które dzień lub dwa dni wcześniej go adoptowały nagle wychodzą z domu.

Czy oni wrócą? A może znowu ktoś przyjdzie i zabierze mnie w kolejne nieznane miejsce? A właściwie to w jakim celu ja tu trafiłem? Może oni chcą zrobić mi krzywdę, może będą mnie bić, albo mnie zjedzą…

Pupil zaczyna się denerwować, niepokoić, może nudzić. Coś musi ze sobą zrobić, czymś musi się zająć będąc cały czas w stresie. Znajduje fajną poduszkę, pluszową maskotkę, pantofla w przedpokoju i odreagowuje swój stres gryząc to co znalazł. Ma nadzieje, że w ten sposób zwróci na siebie uwagę. Jego destrukcyjne działania niczego nie zmieniają. Trzeba więc działać dalej… Zwierzak zaczyna poszczekiwać, wyć znowu chcąc zwrócić na siebie uwagę, ale jego zachowanie nadal nic nie zmienia. Pora więc wysikać się na dywan…

Mija kilka godzin. Nowi opiekunowie wracają z pracy do domu i… szok. Pogryziona poduszka, zjedzony pantofel, pluszowa maskotka w kawałkach no i wielka mokra plama na dywanie.

Niezadowolenie opiekunów natychmiast zostaje zauważone przez zwierzaka, który jest wyjątkowo bacznym obserwatorem ludzkich nastrojów i emocji. Potrafi doskonale wyczuć czy jesteśmy zadowoleni, szczęśliwi czy wręcz przeciwnie.

I tu zaczyna się błędne koło. Trudno się nam dziwić, że zastając mieszkanie w stanie rozkładu nie tryskamy radością, a psiak zastanawia się co zrobił nie tak. Przecież on tylko chciał zwrócić na siebie uwagę, odreagował stres pozostając sam w domu, mając być może nadzieję, że jego zachowanie spowoduje powrót domowników.

Drodzy internauci, jeśli zdecydujecie się adoptować ze schroniska jakiegokolwiek zwierzaka, psa lub kota, dużego lub małego, kudłatego lub nie kudłatego zastanówcie się co myśli i co przeżywa przyprowadzona do obcego domu pociecha. Przez chwilę postarajcie się wyobrazić siebie na jej miejscu. Zrozumcie nieprawidłowe zachowanie w większości przypadków spowodowane stresem.

W pierwszej chwili być może macie ochotę zwrócić zwierzaka do schroniska, ale nie dajcie ponieść się emocjom. Oddanie go jest dla Was najprostszym, najszybszym i najskuteczniejszym rozwiązaniem, a dla niego? Najłatwiej jest się zezłościć, załamać, poddać i zwrócić zwierzaka – tylko czy chcieli byście być na jego miejscu?

Jeżeli kiedykolwiek mieliście dosyć Waszego czworonoga, który ciągnął na smyczy, wyjadał śmieci, szczekał i demolował mieszkanie podczas Waszej nieobecności w domu, warczał przy próbie zabrania pożywienia, skakał na gości, agresywnie reagował na inne zwierzęta, był chorobliwie zazdrosny o któregoś z domowników lub załatwiał swoje fizjologiczne potrzeby w mieszkaniu, jeżeli kiedykolwiek mieliście zamiar pozbyć się Waszego czworonoga, oddać go do adopcji, zawieść do schroniska dla bezdomnych zwierząt, podarować osobie której nienawidzicie, Fundacja Psi Los ma dla Was propozycję.

Skorzystajcie z ostatniej deski ratunku
kliknijcie w poniższy baner…